Bir yol uzanır geçmişten geleceğe.
Bilir, yol budur, o da gidecek elbet...
Islanır yanağı bakarken geriye.
Yağmur yağdığında ıslanacak elbet...
Atılan her adım yeni bir hece,
Gider hep ileri, öteye doğru...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
