Yüreğimin her istasyonunda
iniyorum kara trenden
adsız ıssız boz bulanık istasyonlar
akmayan çeşmelerinden su
akşamdan kalan yağmur birikintisi
saatlerce sallanmaktan dışım içimde
sarhoş bir şiirde yalpalanıyorum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
sek sek oynar küçük kız çocuğu
ve geçmişte yaşanan bir yolculuk
yanık bir ses
-dama koydum yakacak
bu tren ne zaman kalkacak........neler neler geçmiş hayalinizden. bazen böyle dalar gideri.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta