Bir yol var önümde gitmek isteyip de bir türlü gidemediğim...
Çakıl taşları batıyor ayağıma...
Takunyalarını kaybetmiş deli gönül...
Öyle hazırlıksız yakalanmış ki...
Ne yaptığını bilmez deli gönül...
Koklamak isterken gülü kanıyor ellerim dikenlerle...
Mutluluk isterken hüzünle avunuyor gönül yaban ellerde...
Toprak olsa bedenim der durur...
Yine ne yaptığını bilmez deli gönül...
Yar aşkıyla yanıp kavrulur...
Aslında kendisidir yar diye sarıldığı bilmez deli gönül...
Her gece karanlıkla heder olur...
Yine de ne yaptığını bilmez deli gönül...
Anlamsız bir sevi bu aslında...
Her gece umut ve hüzün bir arada misafirdir, bilmez deli gönül...
Neyin nereye gittiği önemli değil...
Önemli olan ne yaptığını bilmez deli gönül...
..........Sevi!
........Umut!
......Hüzün!
Yaşananlar katran karası acı olsa...
Elde edilen som altından dal olsa...
Ne farkeder ki...!
Ne yaptığını bilmez deli gönül....
Kayıt Tarihi : 11.11.2008 14:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!