Bir Yol Üstü Durağı Şiiri - Yorumlar

Zorlu, acılı bir sürecin zafer kazanan komutanı gibi dik, diri, kendinden emin, özgüvenli ve tüm insalık tarihinin ve insanlığa dair ne varsa tüm gelişim sürecinin teorik birikim ve deneyimiyle yola çıkmıştı...yaşamın bir yolculuk, bitmez bir yolculuk olduğunu biliyordu...her an ve alanında farklı bir savaşımın olacağını ve buna karşı donanmlı olması gerektiğini de bilyordu...hazırlıklıydı, hazırlanmıştı,
yeterli teorik donanıma sahipti ve bunun pratiğini oluşturmalıydı...bunca deneyim bunca birikim heba olmamalıydı...
emeğe saygı gereği(!) heba olmamalıydı...teorik bir yaşamın kapısından GRİ bir yaşama yolculuğun ilk adımını atmıştı, yoldaydı şimdi... derin, en derin bir solukla pratik yaşamı solumuştu

yolculuk esnası oluşan bir yorgunluk giderme ihtiyacıyla durmuştu.
üşüyordu; bu üşüme gökyüzündeki insanın içine işleyen, insanın içine kendi rengini veren kara ve ruh kapayıcı bulutlar gibi değildi...YAPISALDI!
Bu üşüme, BEN in en iyiyi, en yararlı olanı arama, bulma ve temin etme ve yöntem oluşturma gerekçesiydi...olabildiğince sosyaldi, olabildiğince rasyonal ve eklektikti...