Bir yol olmalı Şiiri - Aysel Bektaş

Hangi dilde feryad ediyorsa insan işte acının yatağıdır
Her şehirde bir figan her evde bir fakirlik yatar
Soğuktan sızlayan parmaklarını ısıtan çocuklar
Ekmek kavgasına düşmüş yüreklerde sevgi tükenmiş
Bir yol olmalı sevgiye giden her sevdaya uyanan bir düş olmalı

Uykusunda tadını öğrendikleri şekerlere ağlayan çocuklar
Ne fıratın kavgası ne insan fikirleri var düşlerinde
Bir mezopotamya sevdası saracak yüreklerini
Sustum sarı saman defterlerin sayfalarında kaldı ayrılıklar
Yok can yok küsmedim öfkem var benim
Bir yol olmalı sevgiye giden her sevdaya uyanan bir düş olmalı

Bir gün her şeyimle her sözümü tutayamacak kadar unutkan
Ama kışın rüzgarlarına dayanacak kadar güçlü
Bir kız çocuğunun süt mısırı saçlarındaki rüzgar kadar asi olacagım
Her yağış bahara uyanıştı oysa ellerim ceplerimde ceplerimde umutlarım
Bir yol olmalı sevgiye giden her sevdaya uyanan bir düş olmalı