Bir yol ki Şiiri - Nurettin Kurtuluş

ne seninle
gidilecek yolumuz
ne de sensiz
yapılacak işimiz
çok...
ateşin üstünde yürüyoruz
güneşin de
üşürken yanıyor gölgemiz
durmak
terketmek tutkun
tutup kolundan
sürüklüyorum,
iki kömür parçası
ayaklar
karanlığı taşıyor
aramıza
gözlerimiz doluyor baktığımızda
birbirimize
senin kahırdan
benim umuttan
gözlerinden
silkelesem seni
ve
kendimi
döksem
kahırla
umudu
ve
sensiz de olacak bu
bilesin
sen kaçsan
karanlığım kovalasa
sen terketsen
sen bıraksan
ve
sen bitsen de
kızmayacağım
darılmayacağım
yeter ki
dokunma bana bir de...

Hannover 1988