Bir yol Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Bir yol var
Uzar
Bu yol
Dağların başında erimeyen karları
Yanık yolcuların susuzluğuna katmaya
Yanan yüreklerde kor alevi
Bir nebze azaltmaya
Yemin etmiş
Baharlara renk katıp
Yazları avutmaya…
Saplanır bir kürek toprağın bağrına
Sürüyor kara saban kader tarlasını
Sensen kalan
Bir damla kan…
Akmıyor gözümden yaş
Yok
Yok buralar da ağustos böceklerinin cümbüşü
Esen yeller
Kim bilir
Kimler neler söyler…