Bir yokluğun varlığı ile yanarken yüreği ...

Her büyük nefret, bir aşk doğurmaz ve hiçbir ayrılık aşkı öldürmez,
Oysa ölünce sevdiğin insan, kalan tat, hüzünle kısalmış bir sonbahar günü,
Duyar mısın acaba o soğuk mezarda şu tanrısal sesleri,
Ne umulur ki yalnızlıktan, şimdi aşkım gülmüyor ki her yer aydınlansın,
Ömrün kıyısında nefes ve cesedim ağlayabilir mi, aşkla çürüyorken hande?

Zamanın rüzgarına takılır bütün yelkenlerimiz,