Bir Yok Oluş Şiiri - Behzat Özdemir

güller soldu dalda kaldı
vakit beni hergün biraz azalttı
bir yalnızlık yüreğime yol aldı
çıkmıyor yüreğimden güneş üşüyorum

zaman topraktan yaptığım oyuncak
elin ile vurduğunda dağılacak
bir taraftan çocukluk bir taraftan aşk akacak
ne kadar uzak olursan ol gelip seni bulacak

çaresizlik mutlulukla birleşti toprak oldu
bir damla ümidim vardı toprağa su oldu
yürüdüğüm yollar zaman la birleşti yok oldu
ne toprak kaldı ne su bir sen vardın kurudun...