Bir Yıldız Tıklarsa Cama

başım otobüsün camında
aklımda sen
hasretim içimde fırtına
kaç yolcu varıyor bunun farkına
kaç yolcu sevebiliyor
benim seni sevebildiğim kadar
otobüs tüketiyor yolları
tükettiğimiz gibi günleri yılları
bizim gibi otobüste teğet geçiyor
koynunda nice güzellikler saklı durakları
keşke kendini hep sevgiye yorsa insan aklı

adapazarı’ndan geçerken kulağım yerde
sesler bekliyor toprağın altından
sanki depremde ölenlerin hepsi kısım akrabam
bazı acılar unutulmuyor kaktüsüm
yıllarla geçsekte üstünden
ah sevgilim
sen benim yoksul ömrümüm tek lüksüsün

artvine daha çok var
hava karalıyor karadeniz’de
aynan oluyor samsun’da yakamozlar
ve sahilde gözlerim gözlerinde
bir de abidin dino olsaydı yanımızda
ustanın fırçası elinde
bikini bir başka güzel duruyor üzerinde

alabora olacağım hasretinde
sesin nerde
tutunayım sesine

ben sana boşuna mı vuruldum
bir kez daha anladım
sevgi(n) dir benim yurdum

seni daha çok sevdiğimi anlıyorum canımdan
ve bir an olsun ayıramıyorum yanımdan
yukarı kaldırıyorum başımı otobüsün camından
gökyüzünde karanlıkları yırtma ordusu
ay komutan
ay bile yakışamıyor gecelere
senin yakıştığın kadar sevdama
her yanından dişiliğin süzülen bedeninle
ve nisan toprağı halinle
ancak sen yaşatırsın kadını
aşkı bana
nasıl çalabilirim uykunun kapısını
içimde hasretin büyüyor
şoförin ve benim dışımda herkes uyuyor
şoför direksiyona sımsıkı tutunuyor
ben anılarıma
getirdiği sevgidir al içeri
bir yıldız tıklarsa cama

uyku şoförü yokluyor
şoför dario kanallarını
teyipten yana kullanıyor tercihini
bense beğenmiyorum hiç birini
biliyorum sen ağır geliyorsun şarkılara türkülere
ancak bu şairin yüreği taşıyor seni
ve örselemiyor sevgini

en çok suyu severdim bunu en iyi babam bilir
bundan babamın dilinde adım su kuşudur
belki de bana yeni isim bulur
öğrense ki
sudan çok sevdiğim biri çıktı karşıma
insan ömrünün en tatlı duygusu aşkı sardı başıma
sevmek yürek işidir kardelenim
sevmek yürek işidir
bu şair sevgi(n) işçisidir

seviyorum seni
duysun denizde balıklar
havada uçan kuşlar
duysun gerçek sevgi tükeniyor diye korkan çocuklar
ve sevmeyi öğrensin gençler
hüzünlerin ucunda açan karçiçeğim
mutlu geleceğim
biliyorum sevginde güleceğim
az sonra otobüs duracak ineneceğim
seni öper gibi artvin’i alnından öpeceğim.

27/ 28 Temmuz 2004-
İstanbul Artvin arası. Çarşamba.