Bir Yıldız Öyküsü Şiiri - Nuray Üstündağ

Bir gece yarısı
Aniden yıldızlar düşerdi gözlerinden
Ben sayamazdım
Hep o kaybolduğunda
Sana yolunu gösterecek dediğin yıldızı arardım da
Bir türlü bulamazdım
Sessizce kayardı içimden tüm çocukluğum
Kayboldum derdim
Yine kayboldum
Sen üzgünken
Ben hep kaybolurdum
Karanlık dar sokaklarında kalbimin
İçimde yıkılırdı kocaman evler
Ben hep yıkıntıların altında kalırdım.
Ne zaman yıldızlar düşse şimdi gözlerimden
Sessizce fısıldıyorum hayata
Artık büyüdüm
Ama bak yine kayboldum…