Bir Yıldız Kayınca… Şiiri - Ceren Aydın

Bir Yıldız Kayınca…

Gökte bir yıldız kayınca başlar bütün hikâye
Biz insanoğlu, geçmişin verdiği alışkanlık ile hemen bir dilek tutarız
Kimimiz manevi dünyamız için dilek tutar
Sevgi dileriz, para dileriz, sağlık dileriz…
Kimimiz de maddi dünyamız için…
İş dileriz, para dileriz, ev dileriz, araba dileriz.
Dilek tutmak, hayata olan bağlılıktır
Tıpkı yeni doğan bebeğin annesinin parmağını sıkı sıkıya tutması gibi…

İnanırız işte, safiyane…
Çünkü atalarımızdan bugünümüze gelmiştir inançlarımız
İnanç böyle bir şeydir
Körü körüne inanmaktır
Her şeyin tükendiği anda umudun fısıldadığıdır
İnanç içimizde yeşeren bir tohumdur
Su verdiğimiz sürece canlı kalır, çiçek açar
Çiçek açtıkta çoğalır
Sonra üzerine bir arı konar
Bir başka çiçekten aldığı tohumu bırakır
Ve böylece içimizdeki bir başka tohumun daha atılmasına sebep olur
İşte insanoğlunun alışkanlığından gelen bu yıldız kaymasında dilek tutma eylemi de
Aynı içimizde var olan tohuma su verme olayı gibidir

İnanmayanımız da vardır elbet,
"Hadi oradan sende" diyen
Sizce inanmayanlar aynı tohumu içinde barındırmıyor muydu?
Onların içlerinde hiç umut yeşermedi mi?
Elbette!
O da bir zamanlar aynı tanrının çocuğuydu, dünyaya aynı sevgi ile gelmişti
İşin gerçeği; inkar edecek kadar kuvvetli ve derin
Kırılan umutları, yok edilen inançları sayesinde soğuk bir inançsızlığa doğru ilerledi

İnancını koruyan insan kayan yıldızdan tuttuğu dilek gerçekleşmese bile;
Yeniden bir dilek daha tutabilecek kadar güçlüdür.
Zira kayan yıldızdan dilek tutmayan, boşluğa doğru giden,
Her ne kadar kendi bile bilmese de, en çok yeniden inanmak isteyendir belkide

Etrafınızdaki insanlara şimdi yeniden bakın
Her gülen göz gerçekten yıldızlardan dilek tutuyor mu?
Peki dilekleri gerçekleşiyor mu?
Dilek tutacak kadar güçlü mü?
Buna siz karar verin…

Şems'in dediği gibi;
Senin gönlün değişirse dünya değişir.

Ceren AYDIN
(10.05.2013 / Ada)