Bir Yıl Sonra Şiiri - Mehmed Sarı

-tsunami kurbanlarının anısına-

Uzatmışım gövdemi sırtüstü
sıcak - terli kumların üstüne,
Atmışım yaşamın ağır yükünü
bir anlığına omuzlarımdan..
Dalgalar dövüyor kumsalları
başı- sonu bilinmeyen bir hengamede,
Dökülüyor dalgalar
kırılıp köpürerek ayaklarımdan...

Yıldızlar sönük ve seyrek dolanıyorlar gökte,
Ötelerde gemilerin ölgün ışıkları,
Yaşam uzaklaşıp gidiyor dünyadan...
Ve yüzüyor sularda
...insanları
......hayvanları
..........derme- çatma barakalarıyla
çeyrek milyonluk koca bir ceset
talan edilmiş emeklerden arta kalan...

Akbabalar dönüyorlar havada,
Washingtonlu
..............Avrupalı
....................Tokyolu,
Akbabalar seyir halinde sürekli
kanlı gagalarıyla
...........kanlı karanlık sularda...

Gece sessiz ve derin
Yok dallarda en ufak bir kıpırtı,
Yalnızca duyduğumuz
koç boynozlu dalgaların uğultusu.
Alıp başını gitmiş toprak
alıp başını dağlar, ormanlar...
Gecenin nabzı yalnızca su...

Dayamışım tabanlarımı suya
Hint okyanusunun kuytu bir kıyısında,
Kollarımda Siamlı bir mor karanfilli,
Saklıyor gözlerini denizden,
Bakamıyor kabarıp gelen dalgalara,
Suları sürekli bulanık görüyor,
Gömemiyor ayaklarını kumlara...

Belli ki
yüreğinde
acılar kabarıyordur sürekli,
Yasını tutuyordur belli
.....bir yıl önceki
..........zalim afetin
................telef ettiği
onbinlerce kardeşinin...

Kolları uzanmıyor maviye,
Sular süzülmüyor saçlarından,
Elleri kelepçeli boynumda
Kararıyor badem gözleri
baktıkça dalgalardan...

Dallar kıpırdamıyor
Etrafta in- cin yok,
Okyanusun homurtusudur
canavar iniltisi gibi derinden duyulan.
Kollarımda
Siamlı bir mor karanfili,
Sular köpürüp dökülüyor ayaklarımdan...