Bir Yiğit Destanı

Bayrağı en yüksek burca bıraktı,
Rahmeti Rahman’a ağdı bir yiğit!
Yüzüme tebessüm ederek baktı,
Gerçekten ölmemiş, sağdı bir yiğit! .

Güz gününde yayla göçü göçerken;
Sabah erken, çayımızı içerken
Acı haber haberlerde geçerken
Cümle gadamızı savdı bir yiğit! .

Zilleti, zalimi, zulmü sevmezdi,
Yanlış ikilemlerde esip yağmazdı,
Haksızlığa asla boyun eğmezdi,
Ancak Hak’ka boyun eğdi bir yiğit! .

Cenneti söz verdi Cenab-ı Vahit
Peygamberi şahit, Kitabı şahit,
Melek kanadında yükselen şehit
Ölmedi, yeniden doğdu bir yiğit!

Elveda dağlardan bir yüce dağa,
Elveda, köyüme; bahçeye bağa,
Koyun beni, çok sevdiğim toprağa,
Toprağı bir daha sevdi bir yiğit! .

Sen kime benzersin, kim sana benzer?
Kürşat ordusunda kırk cana benzer,
Burçta Ulubatlı Hasan’a benzer,
Almalıseki’ de çığdı bir yiğit! .

Koçaklama, destan sana az gelir,
Duadan gayrısı boş avaz gelir.
Bestami dilime nice söz gelir,
Bir destana nasıl sığar bir yiğit! .

Denizciler, 04.12.2008