Bir Yiğit Borçlu Düşende

Perişandır borçlunun hali
Pazarlarda satılmaz malı
Kara olur giysede alı
Bir yiğit ki borçlu düşende

Köprü olsa kimseler geçmez
Zemzem olsa hacılar içmez
Hoca bile kefeni biçmez
Bir yiğit ki borçlu düşende

Hele fahiş faizli ise
Hükümetten de izli ise
Tezden bulunur gizli ise
Bir yiğit ki borçlu düşende

Biri yaka der biri paça
Kurtulamaz hiç kaça kaça
Genç olsa da kavuşur koca
Bir yiğit ki borçlu düşende

Alacaklı olsa da cağ gibi
Gözüne görünür dağ gibi
Eriyip tükenir yağ gibi
Bir yiğit ki borçlu düşende

Yel götürmez ince kıl olsa
Dize çıkmaz koca Nil olsa
Cüce bile biner fil olsa
Bir yiğit ki borçlu düşende

Gören zanneder berduş çakal
Şeker vermez çarşıda bakkal
Dökülür saç ağarır sakal
Bir yiğit ki borçlu düşende

Herkes tanır bilir aynından
Elleri hiç gitmez koynundan
Fayda olmaz kardeş kaynından
Bir yiğit ki borçlu düşende

Asık surat çatıktır kaşı
Tahsildara eğmez mi başı
Olsa da Erzurum dadaşı
Bir yiğit ki borçlu düşende

Üstad olsa Arap Fariste
Tahsil görse Londra Pariste
Söz konuşamaz bir mecliste
Bir yiğit ki borçlu düşende

Uykuda iken birden bire
Pek ısırır borç olur pire
Bir gecede verir bin fire
Bir yiğit ki borçlu düşende

Kulağına gelende sesi
Kesilir herkesin nefesi
İsterse olsun İzmir efesi
Bir yiğit ki borçlu düşende…

Akif’in son sözü şöyledir
Varlık lal adamı söyletir
İşte serencamı böyledir
Bir yiğit ki borçlu düşende