Bir Yiğit Şiiri - Kemal Berk

Bir yiğit selam verdi şu güle
Bir de baktı, duvardaki aynaya
Bir tarafı sevinirken, diğer yanı girdi üzüntüye
Aynada görünce kendini, sevindi içi,
Arka yüz gösterdi beni, o anda karardı yüzüm
Gerçeği görünce yandı tutuştu garip gönlüm
Kırık kalbim bile çok gördü, kendime senin gibi güle
Dedim ki kendi kendime
"Senin dengin midir şu gül söyle? "
Gül duydu ve üzüldü, boyun bükük baktı yiğide
Konuştu bir çift söz ile
"Ben nerden geldim bilir misin? "dedi
Gül sordu, sormasına emme
Sarardı soldu rengi hemen o yerde
"Ben dedi ben, toprağın gübreli yerinden geldim"
Senin gibi yiğit sevgiliye
Gül o an utanmıştı kendinden
Yağız boylum ise
Bir aynaya baktı, bir güle
Ayna bize anlatıyor her şeyi
Gösterdi tüm gerçeği çıplaklığıyla hepimize
Döndü güle
Ey gül ben de geldim senin geldiğin yerden
Ama bir farkımız var şu alem de
Sen mis gibi kokarken sevgiliye
Ben kin ve nefretle bakarım, beni seven Hakk'ın gülüne
Ayna gelir dillere
"Ben bir iyilik yapmadım kimseye
Gösterdim yüzünüzü sizlere"
"Ey toprak siz kutsalsınız Rabbimin katında"
Bir balçıktan yarattı insanları bu yerde
Can verdi, akıl verdi hepinize
Gül de kokar almasını bilen yiğide
Yiğitte gösterir sevgiyi sevgili o güle.
Gülde Yiğitte misafirdir şu alem de.
Ey torak dertlenme
En iyisini bilir Rabbım de
Sana döneceğiz elbet bir günde
Doymayan gözümüzü duyuracaksın, bir avuç toprak ile....