Bir Yığın Sözcük Şiiri - Alperen Dirican

Kalabalığın içinde yapayalnızım.
Bir ben varım dünyada,
Bir de kime baksam gördüğüm sen.
Bir de kimsede göremediğim sen.

Herkes bana uzak, ben sana.
Öyle zor ki yaşayana.
Herkes benim yokluğuma dayanır da,
Ben nereye dayanacağım bilinmez.

Çok fotoğraf çektim, çekindim.
Hepsinde güldüm geçtim.
Bir kare yakalasam, içinde sen olsan,
Gerçekten gülmek nedir anlasam.

Aniden çıkıp karşıma,
Kendime getirsen bir tokatla.
Güller bitse yanağımda.
Koparıp koparım sana versem.

Kalbin aynası derler gözlere.
İnanmaz kimisi o yüzden sözlere.
Ama ben kalpten oynatırım kalemimi.
Hem sözlerim hem gözlerim samimi.

Sevgiyi, görmek sanırdım ilkin.
Kahrolurdum seni göremediğim için.
Çok geçmeden anladım niçin.
Çünkü göz kendini göremez.

Ben sen olmuşum ey güzel,
Senle beraber solmuşum.
Yarımdan bütüne giderken,
Yârimle bir olmuşum.

Şiirim benden daha karışık.
Duygularım ise karmakarışık.
Ben sana uzanan aşık bir sarmaşık.
Sen ise direk ucunda nazlı bir ışık.

Bir Alperen olurum bir Mecnun.
Her ikisi de hâlinden memnun.
Ara sıra koparırlar birer vâveyla.
Biri Elif diye, biri de Leylâ.