Bir yığın safsata Şiiri - Kubilay Öğütveren

Bir yığın safsata…
Ve tabularla doldurulan
Kafalar…
Yüreklere korku salanlar
Korkuyla yaşayanlar
Hayatı hafife alanlar
Bir gün gelir…
Pişman olurlar
Ne çare ki…
Artık zaman geçmiştir
Geçmiş ve bitmiştir.

Hiçbir şey beklediğim yok
Beklemek için de bir nedenim
Olmayan bir şeyi
Niye bekleyeyim
Kendi kendimi seferat mı
Eyleyeyim
Zaten her şey benim
Ve birim
Kendi kendimi
Niye ayırt edeyim ki
Ayrılık yokken

Bir, bir tetik atar
Çıkar dalga
Dalga başlar koşturmaya
Son sürat, ayni zamanda
Başlar haykırmaya
Kıyıya ulaşırken söner
Dalga
Son bir kıpırdanıştır
Sanır kendini
Yalnız ve tek başına
Ne zaman söner, döner
Denize katılır
Bakar görür ki, her şey
Bir hikaye…

Zafer şarkıları söyleniyor
Bir başka şekilde vuruyor
Kıyıya dalgalar…
Bir başka esiyor rüzgar
Güneşin görünüşü bir başka
Kuşlar ötüşürken.
Mutluluk sesleniyor
Sevgi gülümserken…
Düşler ülkesinden.