bir sonsuza gidiyordu
geri dönmeksizin
ama kimdi bu,
neyin nesiydi
gidiyordu işte
omuzlardan omuzlara
belki
ölüm ötesi kalıntıların bulunduğu bir yere
bizleri tüm umutsuz bırakıp
ağlamaklı kıpkırmızı gözlerden
yorgun yüzlerden gidiyordu belki de
bugün
bir yığın inciler döküldü
yarın yeni çiçekler verecek içimizden...
Kayıt Tarihi : 3.9.2008 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!