Bir Yetimin Ahvâli Şiiri - Celalettin To ...

Bir ufacık sevgiye hasret kalan bakışla
Yolculara bakarım tebessüm bekleyerek
Her gün önüme çıkan şu amansız yokuşla
Küçücük bedenime hayatı yükleyerek
Güneş vurmaz odama üşürüm karakışla
Bir ufacık sevgiye hasret kalan bakışla

Çoğu gece uykusuz hayâllere dalan ben
Yapayalnız odamda kalan benim, kalan ben

- - -

Eksiğim nedir bilmem, şen şakrak gülenlerden
Hayat üstüme binmiş her basamak bin çile
Umut beklemem suç mu önüme gelenlerden
İsyanımı haykırsam ıslattığım mendile
İntikam alır mıyım âhımı alanlardan
Eksiğim nedir bilmem şen şakrak gülenlerden

Bir kağıda bin çile gizli gizli yazan ben
Bahar gelmiş bana ne! Hazan benim, hazan ben

- - -
Bir bayram sabahında öpeceğim el mi var?
Belki de bunun için çatlaktır dudaklarım
Hazan vurmuş her yana açan gonca gül mü var?
Esen şimâl yelinde kırıldı budaklarım
Kucağına alıp da “kızım” diyen dil mi var?
Bir bayram sabahında öpeceğim el mi var?

Baharın hırçın akan yüce dağın seli ben
Şu kıraç yamaçların gülü benim gülü ben

- - -
Bazen hâlim dokunur çoğunun rikkatine
Omuz verir, yaslanır duvarla koklaşırım
Duruşum çarpar ise birinin dikkatine
Her gördüğüm büyüğe bu hisle yaklaşırım
Ne kadar muhtaç isem bir baba şefkatine
Bazen hâlim dokunur çoğunun rikkatine

Güneş buluta girer dönüp baksam güne ben
Her gece yalnız kalan yine benim, yine ben

- - -
Doğduğu gün yetimmiş benim gibi o Resûl
Kem gözlerden sakınmış Allah tutmuş elini
Beni de tutar elbet bu ise Hak’ta usûl
Bırakır mı yabana bu kimsesiz gülünü
Elim kalkmış Mevlâ’ya “ben garibim, ben yoksul”
Doğduğu gün yetimmiş benim gibi o Resûl

Şu ıssız dağlardaki yalnız kalan kuzu ben
Bir anne yüreğinde sızı benim, sızı ben