Ben ölümüm sen hayat
Cana can katan sensin
Ben rüyayım sen gerçek
Ölmeyen ölümü ne bilsin
Ben yorgun bir tay gibi
Sen dinlenmiş dörtnala
Kondur alnıma gülüşlerini
Yaşamdan ölüme beş kala
Tabutumu bekler yol ayrımların
Kuytu gövdemi yakıp gitmişsin
Yuvamı çalar ölüm gözyaşların
Asırlık ocağı yıkıp gitmişsin
Beynimde coşan serseri kan damlası
Toprağına sokulsam ne değişecek
Ömrümün en kısa, acının en tazesi
Yüreğimdeki öksüz yine üşüyecek
Ahmet Çiçek
Kayıt Tarihi : 22.4.2021 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!