Bir Yeşil Gözlü Şiiri - Onur Al

Ne Asma bahçeler dikebilerim,
Nebukadnezar gibi Babil'e,
Ne de söz veririm bakmamak için,
Yakut benzeri yeşil gözlerine.

Ne dağları delerim Ferhat gibi bir çivi ile,
Ne de Mecnun olurum düşerim çöllere,
Ben, ben olurum, sen olurum,
Lakin benzeyemem başka bir tene.

Geceler susar belki gözlerinin yeşilinde,
Lakin satırlar bitmez, bitemez bu aşk dahilinde.
Bugün bittiyi duydum ya yeşil gözlüm,
Ben göçmüşümdür artık en meçhul meçhullere.

Bana öyle bir acı bıraktın ki giderken,
Ellerini tuttuğumda yanan bu kor yürek,
Söndü, kalmadı, kül oldu git giderek,
Bu da son dizem olsun sevgilim,
Yeşil gözlerinden öperek.