Bir Yer Düşlemiştim Şiiri - Dinmez Er

Olağanüstü bir andı, bir yaz yağmuru gibi ansızın
durağanlıktan kaçarak girivermiştin dünyama
çiçek açmıştı ıhlamurlar gecenin yıldız aydınlığında

Saçaklarda ışıl, ışıl parlıyordu buzdan kılıçlar
çıplak ağaçların dalları donmuş
bitmeyen şarkılarını söylüyor tarla kuşları
bilmem kaçıncı bayram gelip geçecek sensiz

Duvar köşelerine gri tüller örmüş örümcekler
asarıatika sarkaçlı saat emekliliğini bekliyor
günler erken kararıyor kış geliyorum diyor
ıhlamur çiçeklerinin kokuları uçuşmuyor havada
alışamadım sen gelmeden gelen bayramlara

Şerefine kadehlerin dolup boşaldığı bir yer düşlüyorum
hüzünlerin duman olup dağıldığı, bulut olup uçtuğu
ırmakların gönlünce aktığı, çayırların yeşile boyandığı
bayramları bayram gibi kutlayacağımız o yeri düşlüyorum

Gecenin yakamozlarını silen sabahla yeni bir gün başlıyor
mecalsiz oradan oraya yaprak gibi savrulacak kalbim
uzak deniz ülkelerinin sakin liman kentlerinden birinde
kasvetli ıslak taşları seyrediyorsundur gözlerin dalmış
düşlerle gerçekler arasında bocalayıp duruyorsun / boşuna,
“ neden geldim, niçin dönemiyorum? ” / cevaplayamıyorsun
ağzına mühür, ellerine kelepçe, ayaklarına pranga vuran mı var?
zaman yanlış, mekan yanlış, seçimin yanlış / içinde zehirli yılanlar
zor bir hayatın kıyısında yaşamak ne kazandıracak sana / bana?
ne kalır geride ayrılık hüzünlerinden, işkence bir yalnızlıktan başka?

Yeni düşlerine, bensiz günlere sebebi meçhul bu gidişin
belli ki, bana olan duyguların özgürlüğünü yitirmiş
tek kelime konuşmadın benimle, anlatmadın kendini hiç,
derdin nedir söylemeden kaçar gibi gittin…
sen, seni anlamadın, anlayamadın / anlatamazdın çünkü,
insanlar anlatırlarsa kendilerini tanırlar, tanıtırlar
sen kendini tanımıyordun ki(!)
“ benim yüreğimde senin sevdana yer yok dedin / diyemeden gittin.
gittin de, seni benden alamadın ki(!)

Bir yer düşlüyordum ıhlamurlar altında, gecenin yıldız aydınlığında
kutlayamadığımız tüm bayramları kutlayacaktık seninle…

Dinmez ER / Çeşme / 2010.12.14