Bir yer bulmalıyım Şiiri - Sefa Çelik

Beni bir kuş cıvıltısından alıkoyan ömrüm
Yada serin bir kavak yelinden misketlerimden belki de
Neden devam ederki anlamsızca.
Çocuk olmak istemek suçmu ey kalbim
Ruhu çocuk kalanlara.

Dayanamıyorum üzerime yapışan bu kirli bu geri dönülmez zamanlara ve yaşadığım korkak sevimsiz yaşlara,çünkü ben buralara ait değilim.
Yanlışlıkla geldiğim bu cağda durduramıyorum içimdeki isyanı.
Her gece boğazıma kadar bulandığım hüzünlerle sabahları ağır yaralı uyanmaktan bıktım usandım.
İçim de hep bir savaş hep bir geç kalmış ölüm ve kan ve cinayet ve korku ve kaçış.
Gecenin sonunda kendimi yakalıyorum
Düşüncelerimi yargılayıp asıyorum birer savaş suçlusu isnadında.
Hayır toprak değil bu kaygı,para değil,kadın değil. Sanırım uzayıp giden renksiz bir yaşamak ağrısı.

Bir yer bulmalıyım,beynimin içinde yankılanan çığlıklardan kurtulabileceğim bir yer.Biri yanıma uzanıp yattığı halde benden çok uzaklarda,diğeri ise hâla nefret ediyor benden ve sorumsuzca beni kıskandırmak peşinde.
Acıyla gülüyorum ruhumun bu haline
Ne çok azrail var hayatımda
Canımı almayı sürüncemede bırakan
Kimseyi suçlamıyorum
Herkes yazılan senaryo da kendi rolünü oynuyor
Bir tek ben susuyorum
tiradını yaşamayı unutan bir tek benim.
Oysa biliyorum ki
Sussam içimde koca bir kıyamet
Konuşsam sosyal bir felaket

Annem olsaydı eğer tarife uygun du başımı omuzuna yaslamak için.
Beynimin içinde yankılanan çığlıklardan kurtulurdum belkide, hatta uzun zamandır hasret kaldığım bir uyku uyurdum sıcak şefkatli göğsünde.
Oysa oda bırakıp gitti beni keşke ölmeseydi
Ölmek için bu kadar erken davranmasaydı
Keşkeler faydasız bir müddet sonrasında yaşamın

Bir yer bulmalıyım evet
Tenha bir mezarlık belkide bir dut ağacının altı fena olmaz
Yada bir dağ başı sessiz sedasız
oturup ve başımı kaldırıp sonsuz
mavi göklere bakarak
Bir yer bulmalıyım gitmek için
Bir şiiri daha yarım bırakarak...

Sefa ÇELİK