Bir kirazın gölgesinde dinlenecek vakti olmalı insanın
Bir çınarın yaprağında ellerini gezdirmeye...
Bir nefesi tüm hücrelerine değdirebilmek,
Bir kediyi kucağına alıp korkmadan sevebilmektir 'yaşamak'
Satırlar, sayfalar, kitaplar...
Hepsi dem vurup duruyor hayattan
Bence hayat, bir kuşun kanadında uçabilmektir!
Vel hâsılı uçmaya çalışmak beyhude...
Çicek bahçesi yetirtirmek kolay bağda bahçede,
Mesele, yüreğindeki bahçeni çiçeklere bezeyebilmekte...
Sayısız gülüş, milyon kahkaha...
Ulaşmak mümkün elbet, ama tebessüm; muhabbette, huzurda
Çekmeli şu göğe beyaz bayrağı
Hapsetmeli tüm vicdan mutasarrıflarını
Çünkü savaş bitmedikçe
Hiçbir zaman tam manasıyla huzura eremeyecek gönlüm
Ahh şu nefesleri içime çekmem ne denli zorsa
O kadar zor, ayı karşıma alıp gözlerimi yummak
Şimdi ay bir bakışımı gözlüyor,
Bir derin nefes çekiyorum içime
Kahvenin kalbimi evirip çevirmesi dahlinde
Bir şeyler karalıyorum, içimi kahverengi bulutlar kaplamasın diye
Ve bu sözlerin nereden gelip aklıma düştüğünü sorguluyorum kendi kendime
Her ne ise, içimi aklıyor bu yazmak sevdam
Yükümü alıyor omzumdan
Ve daha yazmadığım sözcükleri saklıyor
Yasaklıyor hayatın tasasında kaybolmamı
Şiire Biri
Kayıt Tarihi : 31.7.2023 00:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
annemjenarik 28.07.2023 23.34
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!