Kerpiç damın alnına bir mühürdü T…. “T… ne demek abi”, “T…. H. İnan demek oğlum”.
Gökyüzüne kimse bakmayı akıl etmiyor, hepimiz çocuğuz. Herkes birbirine bakıyor, kimse yıldızları görmüyor. Derken bir gürültü koptu dışarda, bir kaç yıldız düşmüş sokağa. Birini Mahmut aldı vermiyor kimseye, henüz diğerini bulamadık.
Bekçi düdüğünü duyduğumuzda, sobacı Veysel’in dükkânının olduğu sokağa kaçtık.
Biz dedik yıldızları hemen şurada bulduk, “yalan söylemeyin lan” dedi bekçi Yusuf. Yakaladı Mahmut’u kulağından, “ver lan dedi yıldızı” Mahmut direniyor vermiyor, “ben buldum” diyor. Biz korkuyoruz Mahmut korkmuyor. “Gelin oynayak oğlum” dedi, biz oynadık güneşe kadar.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta