Kerpiç damın alnına bir mühürdü T…. “T… ne demek abi”, “T…. H. İnan demek oğlum”.
Gökyüzüne kimse bakmayı akıl etmiyor, hepimiz çocuğuz. Herkes birbirine bakıyor, kimse yıldızları görmüyor. Derken bir gürültü koptu dışarda, bir kaç yıldız düşmüş sokağa. Birini Mahmut aldı vermiyor kimseye, henüz diğerini bulamadık.
Bekçi düdüğünü duyduğumuzda, sobacı Veysel’in dükkânının olduğu sokağa kaçtık.
Biz dedik yıldızları hemen şurada bulduk, “yalan söylemeyin lan” dedi bekçi Yusuf. Yakaladı Mahmut’u kulağından, “ver lan dedi yıldızı” Mahmut direniyor vermiyor, “ben buldum” diyor. Biz korkuyoruz Mahmut korkmuyor. “Gelin oynayak oğlum” dedi, biz oynadık güneşe kadar.
Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Devamını Oku
Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğun
Çocukluğun yıkık kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahşap evlerde geçti.
Okuma yazmayı öğrendiğin
Gazetelerdeki terör sayfaları
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta