Bir yazı yolluyorum Şiiri - Tolga Sönmez

Eksiliyor İstanbul’un eteklerinde yazın sıcak dokunuşu
İçinde bir tek sen yoktun.
Her hangi yakasında seninleydi kaç kere temmuz
Kaç kere daha yokluğuna değecek sıcak.
Eylül çağıldıyor önümüz sıra
Ekim'in kızılca kıyamet yanan devrimci gülüşünü saklıyor ardı sıra.
Acının terk edişlerin süslü görüntüleri dolaşırken kollarında,
Ayrılık merasimleri planlanıyor tarihin en son baharında.

Dün şuracıkta sarmaş dolaş emekti ellerimiz,
Bu gün yalnızlığa mendil sallıyor yorgun ve isteksiz
Uyku kaçıran tuhaf mahlukatlar adımlıyor rüyaların yollarını
Oysa yanında akardı hayat
Şarkılarla kutsanırdı zaman

Yokuşlarını tırmanırken İstanbul'a dair herhangi bir günün
Yalın ayak çiğnediğimi var sayardım zaferle.
En çok çocuklarını sevdim,
Simitçilerini birde.
İkiye ayrılırken sevgililerin ellerinde,
Yuvarlağından akardım tavşankanı gibi ince belliye.

Biraz durup nefeslenelim tekrardan,
Suya akalım Arnavutköy den ırmaklar gibi
Beykoz dan karaya çıkalım.
Gemi olalım ara sıra,
Nazlı gelinler gibi salınalım mavi halılarda.

Sıcak teni yakıyordu ten çatlamaya durmuştu
Tembellik ettim ağustos böcekleri ile
Sazımı çaldım avaz avaz
Koca bir yaz mevsimince
Şimdi ambarım boş karnım aç sarhoşun tekiyim belkide

Uykuyu sever oldum bu aralar
Sana en yakın olduğum zamanlardı bu yazın uykular,
Ah rüzgar
Alıp gitme ne olur uykularıma kalsın rüyalar.
Sürün rüyalar sürüp gidin gün boyu
Uykular kadar sakin akın kalabalığına kentin
Uslanmaz bir iştahla anlatın aşkı, sevdayı
Ey kalbim anımı şaşırdın
Susma vaktin geçti ey dilim
Bu gün her şeyin en yorgun görüntüsü düştü düşüme
Ve bir yazı yolluyorum kollarında sen
Bir yazı yolluyorum tarihin derinliklerine.