Bir Yazı Türü Şiiri - Kemal Sönmez 2

Kendine Bile Katlanamayan Bir Adamım Ben Artık
Anlayacağın Yürekten Yedik Yiyeli Façayı,
Hani O İlk Aşk Dokunuşundan;
Yani Geç Gelince Yeni Yetmelik Ağaran Saçlardan
Sen Kurtulursun Aslında Kırklanırsan da.
Olsa olsa teneşir paklar beni
Sonrasında Kırkımdan.

Kendine Bile İnanmayan Bir Adamım Ben Artık,
Var mıyım Yok muyum?
Nerdeyim? Derdim Nedir?
Felsefik Takılma Şimdi Ben Kendime Salıncak Yapmışken Alkolik Efkarlanışlardan,
Sallanıyoruz Bak Fena Mı?
Sen Kucağımda,
Hayalden Falan,
Saçlarını Da Okşarım Birazdan
Ellerini De Tutarım Hatta.

Bozma İşte Fiyakasını Çok Durmicak Zaten Kanımda
Gerçi Sen Beni Kansız Da Sanırdın Gamsız Da Ama
Ben İçanaboşu Bir Türkçeyle Anlatmaya Çalışırken İçimin Akışını
Sen Fransız Lügatından Yan Çevirmiştin Hatırlarsan.

Neyse Ne, Artık Zamanlarındayız Değil Mi 'Artık Kadın?
Bakışın Fingirderken Göz Bebeğimin İçine İçine
Tam Belinden Yakalarken Hadiseyi
Zorla Güzellik Değilse De Zorbadır Güzellik,
Öğrenirken Kaçışsız
Teslim Olmadım Da Ben Esir Alındım Sayarsın 'Artık!
Kelepçelendim Lan Sana
İki Gözün Bir Dizi Parmaklık.

Kendine Bile Eğreti Bir Adamım Ben Artık.
Ellerim Ceplerimde
Ne Zaman Sokaklara Serseri Dalsam
Aklımdasın,
En Saklımdasın Hala
Öylece Ortada Duran...