Bir Yazı Esini.. Şiiri - Vedat Koparan

Bu Gün
Serinliğin İçinden
Hafif Bir Güneşle Uzanırken Senli Sensizliğe..

Bir Ağaç Olasım Geldi / Titremede..

Gel! gerek duydukça
Sığınmaların olayım
Gövdeme yaslan
Gövdem ki yüreğimdir atar damar
Gövdem ki gözlerimin rengi
Benimle konuş
Hadi çocuklaş
Gövdemdeki oyukta sığın
Güvenli korunağın olayım
Yalnızlıklarını, dertlerini öfkelerini paylaş
Kuruyan kabuklarımı incitmeden soy
Dip uçları kanamada,okşa renkleri
-Ki bilirim hassastır dokunuşun
Gözlerin gibi..sımsıcak..okşarcasına sevecen ellerin..
Hadi açtım dallarımı bir korunakçasına
Konuş boşalt mavilere düşen grileri
Gün titremesinde sızlayan yüreğine
Yapraklarımı ayaklarına yaydım

Deki sevgi ağacım
Deki dert ağacım
Deki öfke ağacım
Deki ben sevdim sende sever misin ki

Yerle bir yeknesak
Şimşek çakar gök gürler
Mevsim kaçağı affetmez
Hazandır bu vurur yoksunlara
Dökülür birbir sararanlar
Yürek bu nerde atar
Duyar mısın yüreğim duyar mısın
Bu yürek hep sende atar..

Hadi şimdi daha iyisin değil mi
Sevgilerini çağlayarak
Dertlerini dallarıma asarak
Öfkeni savurarak
Al git kendini yine gelmek üzere
Kuruyana, köküm çürüyene kadar buradayım
Beni de yatak kabul etmez,bilirsin “ağaçlar ayakta ölür “
Bil ki arada bir pencerenden bakarsan mutluyum..

Vedat Koparan 2004