Bir yaz yağmuru gibiydi herşey...

Bir yaz yağmuru gibiydi herşey...
Öyle sıcak, öyle gururlu ve öyle yoğun...
İliklerime kadar ıslatmıştı sevgin....
Öyle mağrur, öyle anlamlı ve öyle candan....

Ve her yaz yağmuru gibi oda kısa sürdü...
Gelişi gibi gidişi de sessiz ve sedasızdı..
Ne bir bulut, ne bir fırtına, ne rüzgar...
Sadece yağıyordu sevgin yüreğime ince ama tüm şiddetiyle...

Birşey vardı benim bilmediğim ama senin istediğin...
Birden büyü bozuldu... Şapka düştü ve kel göründü...
Görünen bir diz boyu çamur.... Saplanmıştım batağa..
Çıkmaya çalıştıkça nefes almakta zorlanıyordum...
Hissettiklerimle yaşıyordum oysa.. ve hep öyle olmuştu...
Bu hata bu son benim değildi...
Şimdi ayrılık, kahır benim mutluluk seninle olmalı...
Umut çiçeklerinin yerini krizantem almıştı...
Yalnızlığın sadakatiydi onlar..
Ve suskunluğun sesi...
Çaresizliğin nefesi..

Şimdi kahır benim... Mutluluk senin olmalı...
Ve inadına yaşamalı umut çiçekleri krizantem tadında...

Kadir ARAS
28 mart 2009. 02.25