Kumsalda yürüdüm az önce.
Sahipsiz kalmış bir minik köpek
Ardıma düştü sessizce.
Adını; ‘’ Hüzün ‘’ koydum
Dalgalar; köpürürken ayaklarımda,
Yanımda ‘Hüzün’ / Öylece durdum.
Evler panjur kapamış. / Bahçeler ıssız.
Artık.... Ateşler yanmıyor sahilde.
Şarkılar susmuş
Sanki; buralara / Hiç uğramamış gibi yaşam.
Yolların terkedilmişliği üstüne
Erkenden / İniverdi akşam.
Vefalı olsaydı yüreğim aslında,
Uzanıp, dokunabilirdim yıldızlara.
Ama; kalıcı değil ayak izlerim.
Çünkü... Benim ki de bir veda.
Bir yaz sonu daha / Bomboş kalan kumsalda,
Hüzün yanıbaşımda / Yürüdüm karanlığa.
Kayıt Tarihi : 3.10.2002 17:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!