Yüzümde mutluluk ışığıydın sana baktığımda,
Ellerimde hasret kelepçesiydin ellerini tuttuğumda,
Yanakların kurak bir topraktı yağmur görmemiş,
İstesem de ıslatmak, dokunduramadım damlaları sana sarıldığımda.
Bilemezdim sabrının sınırını, bendeki kadar sandım,
Beklerim dediğin sözü doğru sandım,
Sözler mi senin, sevgi mi yüreğinin bilemedim
Yine bir yalnızlık kuyusunda sensizim.
Gözlerim aradı her gündoğumunda açan bir çiçek gibi görmek için seni,
Her gecenin karanlığına parlayan bir yıldız gibi,
Yüreğimin kuruluğuna akan bir nehir gibi,
Sadece bekledi, sadece diledi, umutsuz bir taş misali.
Neden yüreğimde bir umut olmadın,
Aklımdaki tek yeri doldurmadın?
Sensizliğin bendeki resmini boyamadın,
Neden beni benden alıp yanına koymadın?
Bir yaz daha bitti sonbaharıyla kışıyla,
Bir umut daha bitti yeni bir baharın ışıklarıyla,
Sevgimizin geride kaldığını bilemedim
Bir yaz rüyasının son gecesindeki rüyalarla.
17/04/2004
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 7.12.2005 21:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!