Bir Yaz Günü Şiiri - Kemal Tağa

Bir Yaz Günü
Ne güzel de esiyor
Şefiğin bahçesi
Yemyeşil portakal ağaçları
Ve turunç kokuları
Kapıda miskin bir köpek
Yalanıp durmakta
Sıcak bir Ramazan ayında.
Ne güzeldi
Şefiğin portakal bahçesi.
İçinde sarı boyalı bir ev
Ölmeyecek gibi yaşayan insanlar
Hep sakin ve kibirle baktılar
Dışarıda yaşayan insanlara.

Yolun öteki tarafında
Pırasa tarlası
Boğucu sıcağı kucaklamış hali ile.
Yanıbaşın da paslanmış tulumba
Bir çocuk kaldırıp indiriyordu
Tulumbanın kolunu
Çelimsiz,ince kolarıyla
Buz gibi gürül gürül
Akıyordu tulumbanın suyu
Avuçlarını çukur yapıp
Kana kana içiyorlar kumlu suyu
Ve ortada toprak saha,
O tozlu saha da
Delice top oynayan gençler,
Askerlerin namlularının gölgesin de
Kominizmden,faşizmden habersiz
Fener,cim_bom rekabetinde.

Yol kenarın da keşkülcü dükkanı
Kalıp kalıp buzlara dizilmiş
Cevizli keşkül ve sütlaçlar
Kabartıyor iştahları
Sıcak, kavurucu ramazan günün de,
Dükkan önlerinde oturmuş insanlar
Kimi şalvarlı,kimi kasketli
Kimi tabakasından çıkardığı
Altın renkli tütünü sarmakta.
Kadınlar yazmalı ve döğmeli
Dedikodu yapıyorlar
Asmalı, koruk vermiş çardağın altında.
Mahalle arasında toplanmış gençler
Buz mavisi kot pantolon
Ve ayaklarında panter ayakkabı
Devrimci bıyıklarını okşayarak
Militan ruhları
Askerlere meydan okumakta.

Ve o sessizliği bozan
Kafasın da küçük bir tepsi
Esmer,çelimsiz ve ürkek
Bir çocuk,
Ramazanın gülü satıyor.
Utangaç ve cılız sesi ile.
Ev de hasta annesi
Dünden kalmış kan izleri
Hala duvarlar da
Belli ki
Yine dayak yemiş kocasından
Yatıyor çaresizliğin
En son noktasında.
Mis gibi kokuyor
Ramazanın gülü susamlı ve
Nar gibi kızarmış hali ile.
Kafasın da tepsi
Ürkek iki kardeş
Eve ekmek götürme telaşın da
Bilmezler ki
Akşam onları neler beklemekte.
Küçük avlulu o karanlık ev de.