Bir Yaz Günü Şiiri - Adnan Deniz

Yürüyüş güzergahımın içindeki mahalleden geçerken gördüm onları.Erkekler üzerlerinde
Atletler olduğu halde oturuyorlar,kadınlar ise en doğal halleriyle giydikleri ev pijamaları ile hararetli bir konuşmanın tadını çıkartıyorlardı.
Bu hal Adana'nın yakıcı sıcaklığının yaz günlerinde ortaya çıkardığı durumun adeta bir özeti gibiydi.
Biraz ileride irili ufaklı çocuklardan bazıları üzerlerinde hiç bir şey olmadığı halde,altlarındaki sürekli düşen kilotlarını çekerek oynamakta,bazı çocuklar ise burunlarından akan göğ sümüklerini ellerinin
Tersiyle gömleklerine silmekteydiler.
Biraz ilerde ise,yolun kenarındaki evinin önünde demlediği çayını ailesi ile birlikte içerek akşamın keyfini çıkarmaya çalışan bu aile yine bu akşamda aynı zevkini yaşamaya çalışıyordu.
Yol boyunca nazlı nazlı kanaldan akan su,bazen hafif bir dalgalanma ile üzerine atlayan çocuklara cevap veriyor gibi canlanıyordu.Adana'nın kara yağız çocukları
Bir nebze akan suda serinleme uğruna kanaldaki bütün zorluklarla dans ediyorlardı.
Gittiğim yolun sonunda geri geri çekilerek
Uzaklaşan güneş,yeni bir günü adeta sonluyordu.