Bir günün bitiminde
Ayrılık saati yaklaştığında
Son bir defa görüşelim sevgilim
Ve sonsuza doğru gideceğim
Karanlıklar benim evim
Yıldızlar benim dostlarım
Öylece doğaya uzanacağım sevgilim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Güzel demek az geliyor bu şiire, ama hayal alemine daldım, döndüğümde başka bir yorumda görüşmek üzere...
Yüreğinize sağlık
severek okudum şiirinizi...
sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta