Bir yaz akşamı kaybettim gülüşlerimi.
Halbuki yazın sıcaklığı evreni ısıtmaya yetiyordu,
Ben ise senin manzaranda üşüyordum.
Bir ağaç bir bank ve senin yanındaki şahit oldu yıkılışıma,
Sen kahkahaları savuruyordun gökyüzüne.
Ben hiç bir şey yapamadan bakıyordum öylece.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta