Bir Yaz Akşamı Şiiri - Afet Ergü

Bir yaz akşamıydı
Güneş yeni kavuşuyordu mahremine
Bir ben vardım düşüncelerde
Bir de sen vardın düşlerimde
Ve sen çıka geldin
Ben bekliyordum sokağın herhangi bir yerinde
Bir sevinç
Bir telaş
Bir huzur vardı ikimizde de
Sanki yeniden doğar gibi
Sanki iki beden bir gibi
Hani düşersin ya salakça
Ökçe kıran heyecanla
Hani üşürsün ya yaz ortasında
Ve için kıpır kıpır dır
Hiç büyümeyen çocuk gibi...

Bir yaz gecesiydi...
Elin elimi tutunca aniden
Sonra bir ses geldi en derinden
Dedi ki korkma
Sana geldi tut o elden
Her yer alabildiğince yeşildi
Her şey birden bire değişti
"Biz" herkesi yolcu etmişti
Aşk değil mi bu işte
Biraz akıllı biraz deliydi
Ama en güzeli de
Dalından koparılmış çiçekti
Oysa tohumları kim bilir nelere gebeydi
Tökezleyip sendeledim belkide
Bir kalp bulmuştum sanki yerde
Gözlerin gözlerime değdikçe
Mahçup bir kız seviniyordu sen bilmesen de

Ve bir eylül akşamı
Şimdi bir ben varım sende senden gayrı
Ve sen varsın içimde ama benden ayrı
Duasız üşüyen ellerime
Vukuatı maviyi çalan gözlerime
Tek şahidim ikindi yağmurları
Dalında zorla tutunan yaprak
Başı boş dolaşan sahipsiz kısrak
Çeker beni kendine yavaş yavaş
Nemi kurumamış toprak
Oysa
Ben hasretim sana
Ben sevdaydım sana
Ben adresindim çıkmaz sokağında
Biliyor musun
Sen nefestin her soluğumda
Sen nefsime helaldin dudağımda
Sen mahşerdin benim dualarımda

Yelkovanı ayrılıkta duran geceye
Öznesi kaybolmuş üç harflik heceye
Yer demir gök bakır sözüm var
Dinleyin
Secdeye varan aşklar
Kıyamda durmuş vedalar
Sol cebimde ki anıların selası var
Başın sağ olsun sevdam
Sabaha cenaze namazın var...