Bir Yaz Akşamı Şiiri - İrfan Karapınar

Ruhumda dinginlik var
Nihavent şarkıların ritminde akşam
Hafif bir esintide kıymetlendi bahçe
Bir masa,donatılmış,bir de kırık iskemle
Ağaçlar zikreder kıvamda başlarını sallıyor
Kuşlar artık köşelerine çekilmekte

Gökyüzü bir renk cümbüşüyle donanmış
Üstüne bir de gurub serapa yamanmış
Çifte kısmet konmuş başım gözüm üstüne
Ya bu bir rüyadır derim ya hisler harmanlanmış
Ziyadesiyle arzular ümit ümit üstüne

Musiki ruha üfler zavallı ben neyleyim
Bir acemaşîran şarkı beni söylüyor
“Bir haber ver ey sâbâ, n'oldu gülistânım benim? ”
Güya ki yakındır yârin lebi hayrandır gönül
İşte akşam işte seril hülyalarımla ey aşk

Bitmeyen bir telaş sokaklarda kol gezmede
Merhaba hayat sana,şükür ki yaşıyorum
Öyle bir yaz akşamı ki kalbimde çarpar şevki
Ay sıfatına yakışır renkle dünyayı gözlemede
Seyrine hayranım batan günün asaletinin

Ezan kaydı kulaklarıma huşuyla
Çocuk sesleri de kesildi gibi
Babalar evlerine dönmekte elleri dolu
Yemek kokuları davetkâr bir çağrıda
Hünersiz gözlerimi demledim kollarında ki
Bakarsın teskin eder akşamın huzuru gönlümü

Müzeyyen Senar söylüyor:”İzmir’in Kavakları”
Bizim kavaklara gidiyor gözüm kayıtsız
Lakayt bakışlarım dağılıyor ölü noktalara
Her nesneye mutlu bir rol biçiyorum
Bu akşam siftahım yok kedere ve hüzne

Sokak lambaları da yandı birer birer
Kendimi saadet anlarına terk ettim
Belki de kavalyesiyim hicaz bir ritmin
“Sazlar çalınır Çamlıca’nın bahçelerinde”
Bu bahçede en derin sevdalar akar şimdi

Akşamın suskunluğunu dilenmekteyim
Serin bir uşşakla dolacak hava elbet
Radyodan esintiler dinlemekteyim
Birazdan gecenin saltanatı başlayacak
Garip gönlümün kuşu bir başka konuşacak

“Benim derdim dermanım bilen yok”

ağustos 2007