Bir Yayla Öyküsü Şiiri - Süleyman Orhan

Ateş, ter, karabasan,
Derken uyandım birden..
Karşımda gökyüzü gibi sonsuz
Bir çift göz, annem..
''Erken geldik, üşüdün, ateşin var'' dedi.
Çimen kokan, nasırlı elleriyle
Dereden su getirdi, birde hap içirdi,
Boğmaca geçirdiğimden ilacım hazırdı..

Burası Uludağ,Dereyayla
Sabi denecek yaştayım herhalde,
Ağaçlara kurulu salıncak yatakta
Bahçede uyumak üzereyim,
Nasıl hatırlarım bunları,bende şaşarım..

Neyse, Annem bir ninni tutturdu,
''Benim Yavrum uyusunda büyüsün hu...hu...''
Sonra bir türkü, neydi bilemiyorum
Ve bir ilahi, kesinlikle Yunus'tan
Suladı bahçeyi, çalıştı bir yandan..

Biliyorum, inanmazsınız bana
Böcek ve kuşlar da katıldı koroya,
Ağaçkakan bateri, sincaplar flüt çaldı
Guguk kuşu,hazin hazin solo yaptı..
Ilık yaz rüzgarı da bize eşlik etti,
Füsunları fısıldadı,bir güzel esti
Yaşlı ağaçlar ah etti inledi,orman uğuldadı..

Uyanınca düşmüştü ateşim,
O doğal senfoniyle, ne güzel dinlenmiştim..
Uzun yaz günü biterken işimizde bitmişti,
Annem beni sırtına aldı,eteği ile de sardı:
''Geç kalmayalım,daha yemek yapılacak
Davara,sığıra bakılacak'' dedi..

Ufkumuzda portakal irisi bir güneş,
vadide yol ve incecik gümüş dere..
Patikamız kah ormanda kah dere içinde,
Kumlara taşlara bata çıka,
Yayla'dan koyulduk yola...

Keles,7.02.2007

.