Bir Yaşamın Öyküsü (Babamdan)

Denkler üzerine otururduk çoluk çocuk
Annem bulunurdu yanımızda sessiz düşünceli
Ayaklarım donardı yarım papuçların içinde
Olmayan ceketime sarınır dururdum varmış gibi
Sen güzel çocuk sen bilemezsin bunları
Bakma böyle anlatımıma
İyi ki yoktun o yıllarda benimle
Hep istasyon odalarında bekler
Göçer dururduk bilmediğimiz yerlere
Kardeşlerimin ismini sayardım bazen
Nejla, neriman ben ve perihan
Abim uzaklarda bir şehirde okurdu
Çok az olurduk onunla beraber
Babam ise kendi halinde, rusyadan gelmiş bir göçmen
Son kardeşimiz doğdu o yıllarda adı ayhan
Keşke doğmasaydı, gelmeseydi dünya ya öyle biri
Yaşayan ölü oldu, talihsiz, umarsız ve deli
Sen güzel çocuk, sen dünya tatlısı
İşte bu sıralarda girdin yaşantımıza
Üçlü olduk, devam ettik yıllarla birlikte savaşa
Yenilmedik, yorulmadık, didindik durduk
Önce nedret, sonra pınar
Beş kişilik bir aile, böylece devam etti yıllar
Bundan iyisi olamazdı, bundan daha güzel dünya da ne var
Sonralard bir sarsıntı girdi yaşantımıza
Düşünceler değişti, ayrılıklar başladı aniden
Olur böyle şeyler dedim, kendi kendime
Ama olmadı, olamadı ve zor günlere girdik istemeden
Saklanmış sevgiler, gözyaşları ve sonra birisi çıktı aramızdan
Alıp başını gitti, kayboldu karanlıkta
Günlerce arayıp durduk, sonunda bulduk onu
Sen de biliyorsun ya hani karmakarışık bir yerde
Yani bir takım insan manzaralarının yaşandığı mamak ta
Yıllar sonra yeniden başladı güzellikler
Kalktı üzerimizden direnip duran bulut
Bir kış günü güneş doğu verdi aniden
Ve dünya ya merhaba dedi umut
Zaman geçiyor işte, sen ne dersen de
Çünkü o küçük umut şimdi üniversite de
Askere gittin sen, zaman geçti aradan
Herkesin içine doluverdi bitmeyen bir saadet
İkinci bir geliş oldu dünya ya yani senin oğlun
tombul, beyaz güzeller güzeli sevgili mert
Zaman içinde herşey unutuldu
Tüm yaşam mutlulukla doldu alabildiğince
Acılar bıraktı bizi, sevgiler geri geldi
Bir baktık ki pınar da büyümüş artık
Ve sonunda o da evlendi
İşte böyle sen de biliyorsun bunları güzel çocuk
Bahçemiz de çiçekler açtı renk, renk
Şebboy, menekşe ve de gül
Sarısıcak bir sonbahar günüydü, hatırlıyorum
Sevince kuçak açtı ellerimiz
Dünya ya gülümse di bir bebek
O da katıldı bizlere adını koyduk eylül
Giderek aralandı perdeler bir bir
Yeşil baharlar çaldı kapımızı, durmaksızın
Şarkılar söyledik birlikte, çalgılı, sazlı
Ve bir ekim ayının serinliğinde
Kapkara gözleriyle ağladı, güldü nazlı
İşte böyle güzel çoçuk
Bu anlatım hepimizin yaşantısında yer almış sayfalar
Birliktelikler, devam etsin dilerim
Selam yolluyorum size
Gözlerinden öperim