Bir Yaşam Şiiri Şiiri - Tuba Gürdere

Baktığımda ve hissettiğim ufuklarda inancıma beni çıkaran yön, kalbimden öte değilmiş meğer.
Hani o dağların en sarp bilinmezi, sert kayalıkların arasından filizlenen en narin ifade.
Gökyüzüne yüz sürmüş düşünce ve insan binlerce şiirde tek hece biz.
Çağlar boyu çağlayan fikirlerde, için için akmak yinede ağlayamamak.
Hüzün bir çilenin dirilişi kalpte ve hayata bir anektod. Oysa yaşam bir çilenin de çilesi.
Dirilişler bilirim ki;nice dirilerde dirilememektir hakiki dirilik!
Çilemiz çilesiz insanların hengamesi ki, nice çileye de kalpler esir.
Özgürlük, çilesi olmalıydı insanın yoksa olur muydu hiç şiir?
Fikir ki çilede bir hakikate namzet.
Yar diyen sözler yaralamaz bizi yar ki sözü de Yaradan.
Hangi diyarda isek bir yare gönül bağlayandık biz.
Sözlerin diğer hengamesi diyar diyar dolaşır da
Bize hangi diyardansın diyenlere işte oradan kalbin diyarından diyenlerdik biz.
Bizde iki canı bir eden aynı kalemdeniz.
Nice kainat döngüsünde birdir kalem ehli.
İlim bir nokta idi, insanlar onu çoğalttılar misali.
Bir noktaya varolmuş hakikat, hakikatin de noktası cümle alem biz.
Bir yaşam şiiri.