Bir yaşam öyküsü Şiiri - Sinem Kül

Yaşamı, gözyaşlarıyla işlediği dantel parçasına gizledi küçük kız
Küçücükten başladı yaşamaya
Sonra bir gün, eskidi zaman, eskidi dantelinin işleri
Söküldü birer birer yaşamının izleri
Bu sefer koltuğun altına koydu,
Televizyonun ardına koydu yaşamı
Annesi buldu
Yere attı, kırdı yaşamı
Parça parça idi yaşamının izleri
Avucunun içine koydu ve sımsıkı kapadı elini
Bir sevgili gelip de tutmak isteyince
Elinden düştü yaşam
Darıldı
Bir kuş gibi uçup gitti yaşamının izleri
Ve küçük kız büyüdü, kocaman oldu
Bir türlü yer bulamadı yaşamını koyacak
Nine oldu, dedesi, torunu oldu
Yaşamı yoktu
Son nefesinde bulmak istedi yaşamı
Bir üfleyişte çekti gitti içinden yaşamının izleri
Bir türlü akıl edemedi
Yaşamı gönlünde bir yerlere koymayı
Mezarına;
Yaşamaya geldi
Yaşam büyük, gönlü dar geldi, dendi