Bir Yaşam Öyküsü Şiiri - Mehmet Yakışır

Solumaya devam etmesi yaşadığını mı gösterir?
İki parça domates, üç zeytin yediği için mi yaşıyor sayalım?
Bodrum katında, rutubetli iki göz odada sürüyor hayatları
İki pantolonu, iki gömleği, bir tişörtü var
Giyinmekten yıprattığı iki de atleti
Lakin soluk almayı sürdürüyor
Yaşıyor dememize yeter mi bunlar?
Sırtına bindi genç yaşına rağmen beş kardeşinin yükü
Bir gün bile çıkmadı ağzından tek bir of!
Görmedi hiç yaşadığı yerden başka şehir
Yaşadığı şehri de tam bilmiyor ya!
Evden işe, işten eve süren bir hayat!
Ekstra iş demek Ahmet’in bayramı demek
Çıkıyor ayda iki üç
Bir kadının sıcaklığını bilmez
Yakışıklı uşaktır aslında
Eksik olmaz hayatında konuşmaya çalışanlar
Hesabı kadına ödetmeyecek kadar da gururlu
Kendi demez ama bundandır görüşmemesi kimseyle
Feda etti kendini beş kardeşe
Hiç de sevmez ‘feda’ denmesini
Birbirine benzer günlerde yaş alıyor Ahmet
Hala devam ediyor nefes almaya
Ve biz yaşayanlardan sayıyoruz Ahmet’i