Bir Yaprak Misali Şiiri - Savaş Barha

Bir yaprak düştü dalından,
kırgın ve üzgün, yavaşça.

Rüzgâra bıraktı kendini,
çekip gitti, salına salına.

Sular çekildi, nehirler sustu.
Bedenler güneşte kavruldu.

Buğday sarısı topraklar
nasırlı el gibi kuruyup, çatladı.

Yılların geçtiğini gösteren çizgiler
alımıza çizildi, beden ve ruh yaşlandı.

Saçlar aklandı, bel büküldü.
Dil sustu, göz yaşardı, gönül sükâtta.

Gelip geçici can sıkıntıları
durmadan uykumuzu kaçırdı.

Bir çakıl taşı gibi yalnızız.
Sen uzakta, ben uzakta.

Kaçamak buluşmalardaki
gülüşler kulaklarda çınlıyor.

Sevdanın yalnızlığı başa bela.
Karanlıklar aydınlığa dönmüyor.

Kirpik ucundan öpülen sevgili;
parmak ucundaki sıcaklık özlendi.

Cümleler yeniden yazıldı,
aşk yeniden hayat buldu.

Rüyalar, dehlize saplanmış;
küçücük bir ışık arayışında.

Mutluluk, sürgün yemiş;
tebessümlü bir yüz bekliyor.

Demir parmaklıklar arkasına
mahkûm edilmiş hayallere merhaba.