Bir Yanlışın Kapısı

Bir yanlışla açıldı kapı,
ne kalbim hazırdı
ne de aklım.
Yanlış bir cümleydi belki
ama kader bazen
en doğru yerden yanlış yapar.
Sesin ilk kez
hiç tanımadığım kadar tanıdıktı.
Bir kelime düştü araya:
“Alo.”
Ve her şey başladı.
II. Tanımadan Yakın
Seni tanımadan
sana alıştım.
Cümlelerin,
sessizliğime yerleşti.
“Keşke daha önce” diye başlayan
her cümle
beni biraz daha sana yaklaştırdı.
Ben yavaş yavaş
kalbimi açarken,
sen kapıyı kapatmadın.
Dur demedin.
Bu da bir izindi belki.
III. Sevmeyi Bildiğim Gibi
Ben sevdim.
Olduğu gibi.
Hesapsız, art niyetsiz,
yarın korkusu taşımadan.
Sadakat
bende bir seçenek değil,
karakterdi.
Gözüm başkasını görmedi,
ihtimal bile olmadı.
Ben birini severken
dünya daralır,
kalp genişler.
IV. Yan Yana Yürüdüğümüz Gün
Kalabalığın içinde
yan yana yürüdük.
Omzum omzuna değdi,
dünya sustu.
Bir sarılma
her şeyi güvenli sandırdı.
İlk öpücük
insanı çocuklaştırır ya hani…
Ben o an
her şeyimi bıraktım.
Ve tam orada
bir cümle
hayatımı ikiye böldü.
V. İkiye Bölünen Kalp
“Başka biri de var”
demedin belki böyle,
ama anlam
böyleydi.
Ben tek kalpli sevdim,
sen çok odalıydı kalbin.
Ben teslim oldum,
sen seçenekli kaldın.
O gün
bir kadın utandı
suçu olmadan.
O gün
temiz bir sevgi
kirli hissettirildi.
VI. Çelişkili Cümleler
Bazen sevdin,
bazen geri durdun.
Bir gün umut,
bir gün inkâr oldun.
“Bekle” demedin
ama bırakmadın da.
İnsan en çok
iki arada bırakılınca yorulur.
Tutmakla itmek arasındaki mesafe
bir insanın ruhunu
parçalamaya yeter.
VII. Sessizliğin Öğrettikleri
Sonra sustun.
Ve ben anladım:
Sessizlik de bir cevaptır.
Mesajlarım
boşlukta kaldı.
Sesini duymak istedim,
ulaşamadım.
Geceler
en dürüst zamandır.
Kimse yokken
insan kendine ağlar.
VIII. Yazıya Sığınmak
Konuşamadığım her şeyi
yazıya bıraktım.
Cümleler
kanayan yerime bastı.
Yazdıkça
acı azalmadı
ama ben ayakta kaldım.
Kalbimi kaybetmemek için
kelimelere tutundum.
IX. Bugünden Bakınca
Şimdi geriye bakıyorum.
Yanlış sevmedim.
Yanlış insan
sevgiyi taşıyamadı sadece.
Ben net oldum,
ben dürüsttüm,
ben sadıktım.
Bazı hikâyeler
mutlu bitmez
ama insanı
gerçek yapar.
X. Adı Olmayan Son
Bu bir veda değil.
Bu bir kayıt.
Bir “Alo” ile başlayan
hikâyenin
adı yok belki
ama izi var.
Ve ben hâlâ biliyorum:
Sevgi kirlenmez.
Sadece
yanlış ellerde
incinir.

Herşeye Rağmen Sen
Kayıt Tarihi : 13.12.2025 11:14:00