Bir Yanlış Bin Doğru Şiiri - Sadık Korç

Düşünsem seni her saniyenin, her salisenin aralığında,
Aklım yine o bıraktığın ana takılır.
Yokluğunda bulduğum nefes,
Varlığında bulamadığım bir sır gibi… yıllardır kayıp.

Yaşattın bana soluksuz bir hayat;
Sanki karaya vurmuş bir balıktım.
Her suyun tuzu yakardı içimi,
Ardından boğulmak bile geçti.

Kimseler duymadan ağla şimdi,
Ey içimdeki yırtık duygu.
Sokaklar senin evin olmuş,
Kimsesizliğin eşiğinde ilk adımını atmışsın.

Değersizleştirdin bizi ince nükte diye sunduğun sözlerle,
Kimi zaman da sevgisizliğin sessiz darbeleriyle.
Oysa ben… seni sâdıksın sandım.
Meğer sen de diğer eller gibi bırakıp gidenlerdenmişsin.

Zahmet etme… arama artık,
Bir daha sorma adımı.
Senin gidişinin ardından kaç baharı
Sonbahara çevirdim bir bilsen;
Sensizlikte çaresizliğe talim ettim.

Bir yanlıştan bin doğruyu sildin,
Bilmeyecek sandın değil mi.
Sordum seni.
Ve sen, bir an olsun beklemedin.