Bir yanımda hüzün var, görünmez yanım efkar
Uzak iklime doğru yelken açsam ne zaman
Sessizlik uzaklaşır içimde tufan kopar
Çığlığım deler göğü dünyayı kaplar duman.
Dilimden zehir akar kolumda kelepçeler
Bir uçurum önünde kaybolacak hevesim
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sayın Afet Kırat,
Derin anlamıyla etkili ve sürükleyici bir şiir.
Dizeler, hüzünle nefes alıyor.
Okurun yüreğini, hüzün sarıyor.
Değerli üstadımdan, çok çok mükemmel bir eser...
Keyifle ve severek okudum...
Anlam derinliği mükemmel, teknik yapısı mükemmel bir şiir.
Yürekten kutluyorum...
TAM PUAN + ANT.
Selam ve sevgilerimle...
Nafi ÇELİK
Benden bir şiir.... (Sayfa 2, No: 40)
Na- Fi
Yangınlara düştüm, yaşıyor muyum?
Bu beden benim mi, taşıyor muyum?
Mecnunum çöllerde, koşuyor muyum?
İki 'yok', yanyana, Nafi'yim NA - Fİ! ...
Hiç olmaz sabahım, gecelerdeyim,
Sözcükler eridi, hecelerdeyim,
Türküde, şarkıda, nicelerdeyim,
İki 'yok', yanyana, Nafi'yim, NA - Fİ! ...
Küçücük kalbimde, fırtınalar var,
Evren geniş amma, gökkubbe çok dar,
Bilirim doğumdan, ölüme kadar,
İki 'yok' yanyana, Nafi'yim NA - Fİ! ...
Biri yok, diğeri, ezelden kayıp,
Geleceğin yola, bir can adayıp,
Acımı, acımla yakıp, dağlayıp,
İki 'yok', yanyana, Nafi'yim NA - Fİ! ...
Nafi Çelik
şiiriniz gerçekten her yönüyle mükemmel.anlatım bir harika.çapraz kafiye zor iş.anlatımda ki akıcılığı yitirmemeyi gerektirir.yazmadım ama okuduğum şiirlerin pek çoğunda şiirsellik yok olmuş.bir de MonaRosa , Yağmur naatı gibi bu türün en iyilerini okuyup benimsedikten sonra beğenmek zor oluyor açıkçası :)
görüyorum ki sizin için şiirde zorluk kalmamış.inşaallah bende böyle mükemmel eserler yazacak seviyeye ulaşırım..ilhamınız daim olsun ve Rabbim hayırlı razı olacağı uzun bir ömür versin size.saygılarımla..measselam..
bir arkadaş bazı yerlere dikkat çekmiş ben de şekil üstünde duracağım.
____gönlüm hasrete dûçar/// oldu seni göreli, ( durak hatası var duçar olmak kelimeler ayrı yazılsa da durakla ayrılmamalıdır)
“gönlüm hasrete dûçar seni gördüm göreli,”______
_______ yanan yürek közleşir ////mi ki bir zaman sonra? ( durak hatası) közleşir ile mi ki aki durakla ayrılmamalı.
”yanan yürek közleşir elbet bir zaman sonra”________
________ haysiyyetim kalmadı ne üç kuruş şerefim.
haysiyyetim kalmadı ne üç kuruş şerefim. Haysiyetim demeliydin…
_________ bütün sevilenler sen//// gibi vefasız mıdır? Yine durak hatası… “sevilen senin gibi böyle vefasız mıdır? “
________ terk-i yâr eylenen bir ben miyim söyle pîrim? “terk-i yâr eylenen” doğru bir söyleyiş değil ve yine durak sıkıntısı oluyor.
“dünyada terk edilen ben miyim söyle pirim” diyebilirsiniz.
_________ Vekîl'ime sığındım artık mütevekkîlim, ( hece noksan)
“Vekîl'ime sığındım ben artık mütevekkîlim,” şeklinde yapabilirsiniz.
________ O'nun adını anmaz ise dönmesin dilim! ( durak hatası var) burada da durak hatası var ama bir şey bulamadım. Şiiriniz genel olarak güzel, bu ufak hataları da bertaraf ederseniz çok daha güzel olacak. Aynı düzelttiğim şekilde de uygulayabilirsiniz, kendinize uygun bir şekilde de yapabilirsiniz. Ama duraktan vaz geçme ve kelimenin gelişini bozma.
Bir daha kimseye eleştiri ve yardım yapmayacağım dedim ama yine dayanamadım. Kızdıysan yorumu sil. Ben kolay kızmam. Başarılar.
===================================
afet hanım çok teşekkür ediyorum yapıcı eleştiriniz için.Allah razı olsun.heceye yeni başladığımdan ötürü hatalarım oluyor ister istemez.ve sanırım en çok yaptığım hata duraklar.ama inşaallah siz değerli üstadların yardım ve eleştirileri ile onunda üstesinden geleceğime inanıyorum.yalnız bu şiirimde ki hatalarımı düzeltmek istemiyorum.ne kadar zaman da ne kadar ilerlediğimi görmek adına.
bir de Ve-ki-li-me sı-ğın-dım ar-tık mü-te-vek-ki-lim hece eksik değil 7+7
tekrar çok teşekkür ediyorum..saygılarımla..measselam..
BİR HECECİYLE DAHA TANIŞMAK MUTLU ETTİ BENİ. BEĞENDİM ŞİİRİNİ. DAHA GÜZELE DOĞRU
ÇITAYI AŞAN ŞİİRLERİNDE BULUŞMAK, RAKIMI YÜKSEK TEPELERDE SANAT ADINA DOLAŞMAK DİLEĞİYLE. 10 PUAN TAM PUAN.
NECATİ OCAKCI ANTALYA
İnsana sonunu hatırlatıp düşündüren hüzün dolu bir şiir. Ama şaire hüzün yakışıyor nedense. Mevlam gecinden ve herşeyin hayırlısını versin.
Selamlar
Sevgili şiir dostu arkadaşım;
Şiirlerinizin tamamını okumak zorundayım. Çünkü duygu olarak beni içine aldılar... İyi bir şiirseverim. Sizin şiirdeki lezzet bir başka...
Bu şiirinizi de beğendim. Sizi kutluyor, başarılı üretimlerinizin devamını diliyorum.
Selamlar...
Nafi Çelik
Not:
Şiirlerimden; 'Bayramdan bayrama gel' ve 'Birlikte ölmüşüz'ü okur ve kritiğini yaparsanız sevinirim.
Sevgili şiir dostu arkadaşım;
Şiirlerinizin tamamını okumak zorundayım. Çünkü duygu olarak beni içine aldılar... İyi bir şiirseverim. Sizin şiirdeki lezzet bir başka...
Bu şiirinizi de beğendim. Sizi kutluyor, başarılı üretimlerinizin devamını diliyorum.
Selamlar...
Nafi Çelik
Not:
Şiirlerimden; 'bayramdan bayrama gel' ve 'Birlikte ölmüşüz'ü okur ve kritiğini yaparsanız sevinirim.
Fatma Aras (ki şiir atölyesi arkadaşım) sizi okumamı salık verdi...Ben de şimdi girip ilk bu şiirinizi okudum...Olacak şey değil!..Bana Necip Fazıl havası - tadı verdi bu şiir...Şimdi diğerlerini de okumak farz oldu...
GÜZEL ŞİİR ZEVKLE OKUDUM... TEŞEKKÜRLER...H.CİHAN
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta