Bir yanım yıkık Şiiri - Afer Engel

Biryanım yıkık arkadaş,yar giderken alıp götürdü
Kuş gibi parçaladı beni,yedi yanımı geri vermiyor

Aldı götürdü hayallerimi,seraba çevirdi gördüklerimi
Bir yanım hezeyan oldu yıkıld,çaldı götürdü umutlarımı

Kara kışlardayım arkadaş,matemdeyim kara yastayım
Yandı yüreğim kebab oldu,yar gideli şifa bulmaz hastayım

Sevdim arkadaş sevdalandım,gönül yurdum döndü çöllree
Deli gibi seviyordum seni derken,Gitti yar oldu yad'ellree

İşte arkadaş,o gün bu gün ağrır yanım,bir yanımın yanı yıkık
Ondan kaldı bu gariplik,umutsuzluk,karamsarlık ve bikkinlik,

Anlamazsın halimden,bir yanı yıkık gelsin,belki eder teselli
Ağlayalım bizim gibi,bir yanı yıkıklara,belkide söyler çareyi

Sokaklarda yürürüm bir yanım yıkık eğri,içim üşüyor kıs gibi
Bir türlü cemreler düşmez yüreğime,gönlüme,ondan ayrı düşeli

Hiç durmaz kar taneleri, düşer ve yağar siğneme siğneme
Akar gider göz yaşlarım,yanagım ıslanır,düşer önüme önüme

İşte arkadaş ben böyleyim,beni yar aglatır,sen niye ağliyorsun?
Temmuz ayında herkez yanarken,sen niye titriyorsun,üşüyorsun?

Yem attım güvercinleri yemiyorlar,biliyorlar yanımın yıkık olduğunu
Tasa'dalar,Kahirdalar ve yanları yıkık bakıyorlar,gözleri buğulu

Bülbülün derdi benimkine benziyor,Nasilda hazin ötüyor ve hüzünlü
Gülün umrundamı,Geleni koklatıyor,kondurtuyor yanağını öpücüğü