Havar!
Beni anlayan yok mu?
Çok mu görüldü, içten gelen bir tebessüm,
Yok mu? şefkatten birkaç sözcük payıma düşen,
Oysa hiç acımadılar bu cana,
Ne iştahla içtiler iliklerimi
Bir bilseniz kana kana..
Beni anlayan yokmuş,
Yokmuş elimi tutacak,
Bir uçurum kenarından kurtaracak…
Hep omuzlarıma bindiler
Beni zayıf düşüren keder bulutları
Umut olup yağmadılar üstüme…
Bir yanımda beni iten zulüm,
Diğer yanımda beni çağıran ölüm..
Ensemde hissettiğim Azraillin kanat yelleri
Anlayamadım ki, bana ”Seni seviyorum(!) ” diyen dilleri
Ben mi ateşe attım, sevgiyle suladığım gülleri
Birde;
Damarlarımda dolaşan
Hiddetli bir firari düşünce,
Cam gibi saydam umutları yumruklayarak yıkan,
Ben miydim? bileklerimi kanatan…
Derime saplanan cam parçacıklarından
Çocuklarımın ağlayışları yansır göz bebeklerime,
Yarınları görüyorum ağıtlar eşliğinde...
Bir kararsızlık çizgisinde bekleyip ağlarken emeklerime,
İp yarışına tutuşmuş ölüm ve kalım,
Kim kimi çekerse diğer tarafa…
Cebimdeki bebeğimin resmi son anda çeliyor aklımı
Geciktim mi? Bilmem….
Bir yanımda beni çekiştiren ölüm,
Diğer yanımda ağlaşan, oğlum ve iki gülüm…..
Anlamını çözemediğim hayat!
Kendim için değil,
Yavrularım için
Seninle bir kez daha savaşacağım…
(19.08.2005/Batman)
Şeyhmus SevilmezKayıt Tarihi : 19.8.2005 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melek ayaz
Beni anlayan yok mu?
Çok mu görüldü, içten gelen bir tebessüm,
Yok mu? şefkatten birkaç sözcük payıma düşen,
Oysa hiç acımadılar bu cana,
Ne iştahla içtiler iliklerimi
Bir bilseniz kana kana..
Beni anlayan yokmuş,
Yokmuş elimi tutacak,
Bir uçurum kenarından kurtaracak…
Hep omuzlarıma bindiler
Beni zayıf düşüren keder bulutları
Umut olup yağmadılar üstüme…
Bir yanımda beni iten zulüm,
Diğer yanımda beni çağıran ölüm..
Ensemde his ettiğim Azraillin kanat yelleri
Anlayamadım ki, bana ”Seni seviyorum(!) ” diyen dilleri
Ben mi ateşe attım, sevgiyle suladığım gülleri
Birde;
Damarlarımda dolaşan
Hiddetli bir firari düşünce,
Cam gibi saydam umutları yumruklayarak yıkan,
Ben miydim? bileklerimi kanatan…
Derime saplanan cam parçacıklarından
Çocuklarımın ağlayışları yansır göz bebeklerime,
Yarınları görüyorum ağıtlar eşliğinde...
Bir kararsızlık çizgisinde bekleyip ağlarken emeklerime,
İp yarışına tutuşmuş ölüm ve kalım,
Kim kimi çekerse diğer tarafa…
Cebimdeki bebeğimin resmi son anda çeliyor aklımı
Geciktim mi? Bilmem….
Bir yanımda beni çekiştiren ölüm,
Diğer yanımda ağlaşan, oğlum ve iki gülüm…..
Anlamını çözemediğim hayat!
Kendim için değil,
Yavrularım için
Seninle bir kez daha savaşacağım…
sevgili kardeşim Şeyhmus bey bütün duyguları biriktirip bu şiirin içine yüklemişsin çok düşündürücü hayat çiledir uğraştırır ama her şeyden umutsuz olmamak lazım zorun üstüne gidersen başarırsın ama zor üstüne gelirse işte o zaman yenilirsin sizinde yenilmiyeceğinizden eminim çünkü senin yanında yeni çiçek açmış güllerin var allah onları seninle mesut ve bahtıyar eylesin o güçlü kaleminle bu güzel eserin kutlarım kalemine yüreğine sağlık sevgi ve saygılar sunarım selamlar
tuncay akdeniz
TÜM YORUMLAR (14)