Bir Yanım Eksik Şiiri - Suna Doğanay

Her günün her saniyesi,
Yeniden birleştiriyorum kırık parçaları.
Bir yer, bir ışık arar gibi.
Ağlasam gecenin gündüze kavuştuğu
Ağlasam, gündüzün geceye
Tutabilir miyim ışığını kayan yıldızların,
Çizebilir miyim resmini mutluluğun?

Şimdi sesini dinliyorum
Kayalardan dönen her dalganın.
Adı belli olmayan kıyımlar geziniyor kıpkırmızı
Sana yaklaştıkça bana uzak gecelerin
Dikili dururken tavanda bütün hüzünleri
Ölüm ilanları yansılanıyor çarşaf çarşaf

Sen merhameti hak etmiyorsun,
Ey ruhunu satan intizar!
Senede bir gün değil, her gün
Gözleri yoldadır şehit analarının
Kandırılırken merhametsiz sayfalar,
Esir sokaklarına düşüyoruz şehrin.

Kuşaktan kuşağa yükselip,
Acımasızca geziniyor ilk fırçanın izleri
Her nefeste barut kokusu
Her rüzgârda yürek burkan kahkahalar.

Derin bir sessizlik çöküyor içime.
Çoktan uzaklaşınca merhametin kolları
Dörtnala atlılar geçiyor üzerinden bebelerin
Bir kuş sürüsü, bir deli rüzgâr.

Anladım neyin eksik olduğunu.
Vurgun yiyorum dallarından güllerin
Hüzün aynı hüzün, çağlar boyu yan yana
Kızıl sarmaşıklar dolanıyor ayaklarıma, tüm gücümle
Yamaçlarına sığınıyorum azgın bir suyun
Bir yanım eksik, bir yanım acıyor şimdi.